De Steungroep ME en Arbeidsongeschiktheid heeft eergister een rapport met de titel ‘De (on)menselijke maat van het UWV. Verhalen van ME/CVS-patiënten over onkunde, vernedering, trauma en onrecht’ aan de Tweede Kamer aangeboden. Aanleiding voor het rapport is het gegeven dat UWV de ziekte niet altijd voldoende erkent of juist beoordeelt, wat tot tragische situaties leidt. Er lijkt sprake van willekeur.
Zo wordt ME/CVS door sommige verzekeringsartsen van UWV als een psychiatrische aandoening gezien en niet zelden leidt de behoorlijk beperkende aandoening tot de conclusie dat de WIA-aanvrager een volle werkweek belastbaar is. Deze conclusies komen wij bij Arbeid en Inkomen helaas ook geregeld tegen.
De verzekeringsarts die mijn bezwaar behandelde maakte het nog bonter dan de eerste arts: Ik had geen ME/CVS en mijn BIG geregistreerde behandelaar was een kwakzalver.
Citaten uit het rapport
Ynske Jansen van de steungroep had tijdens het overhandigen van het rapport een belangrijke boodschap voor de Tweede Kamer: “ME/CVS patiënten moeten niet meer het risico lopen dat ze worden beoordeeld door UWV-artsen die niet weten wat hun ziekte inhoudt en wat de gevolgen zijn, die hun beperkingen niet serieus nemen, die denken dat ze het beter weten dan gespecialiseerde artsen met echte kennis en ervaring. Nieuw onrecht moet worden voorkomen. Maar wij doen ook een beroep op u om te zoeken naar oplossingen om onrecht uit het verleden recht te zetten, zoals bij de toeslagenaffaire.”
REACTIE UWV
UWV heeft in een reactie laten weten het rapport te gaan bestuderen en hierover met de steungroep in gesprek te gaan. Ook laat UWV weten dat hij tussen 2020 en 2022 250 WIA-aanvragen heeft beoordeeld van mensen met ME/CVS. Zo’n 80% van de beoordelingen heeft geleid tot een WIA-uitkering. Pierre de Roy van de Vermoeidheidkliniek: “De berekening van UWV kan niet kloppen, omdat verzekeringsartsen niet consequent diagnosecodes gebruiken én de aantallen beoordeelde ME/CVS patiënten veel te laag lijken.” Enkele verzekeringsartsen bevestigen dit: er wordt in het geval van ME/CVS meestal gebruik gemaakt van andere diagnosecodes zoals ‘vermoeidheid’ of ‘somatische symptoomstoornis’.
Ook geeft UWV aan dat het ministerie van Sociale Zaken nieuwe richtlijnen ontwikkelt voor het omgaan met dergelijke patiënten en situaties. De huidige richtlijnen beiden volgens hem niet genoeg houvast waardoor er tegen verschillende problemen aangelopen wordt.
